Evaluatie van kwaliteit, wachttijden, ervaring: een internationale vergelijking
Een vergelijking van openbaar gemaakte studies uit elf landen laat zien dat er weliswaar nog steeds verschillen in methodologie bestaan, maar dat alle studies de kwaliteit van de zorg en de tijd die nodig is voor de zorg meten.
Beoordeling van kwaliteit, veiligheid, zorgtijd en ervaring van patiënten in de gezondheidszorgstelsels komt steeds vaker voor in landen met een hoog inkomen. De benaderingen en instrumenten die bij een publieke evaluatie worden gebruikt, verschillen echter, zoals in dit artikel wordt benadrukt, en geven een beeld van de praktijk in elf landen: Australië, Canada, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Zweden en de Verenigde Staten.
De ontwikkeling van maatregelen en de publicatie ervan hangt samen met de toegenomen vraag van het maatschappelijk middenveld naar transparantie en verantwoording van zorgverleners. Deze maatregelen bieden patiënten dus de mogelijkheid om weloverwogen keuzes te maken, dewelke bijdragen tot een algemene tendens naar patiënten empowerment. Zij stellen de overheidsactoren en wetgevers ook in staat beslissingen te nemen op basis van objectieve gegevens, zoals prestatie gerelateerde financiële stimulansen en/of sancties.
De publicatie van prestatiegegevens wordt gebruikt als middel om de kwaliteit van de zorg te verbeteren door middel van twee belangrijke mechanismen: de selectie door de gebruikers, de meest gewaardeerde actoren, en daaruit voortvloeiend de stimulans voor de zorgverleners om hun gedrag te veranderen om de kwaliteit te verbeteren. Om dit te doen, worden de gepubliceerde gegevens vervolgens door organisaties gebruikt om hun zwakke punten te identificeren en voor motivatie te creëren.
Aan de andere kant levert het publieke karakter van deze ranglijsten problemen op en opent het de weg naar perverse effecten, doordat het stimulansen creëert die op de lange termijn de kwaliteit van de zorg en het vertrouwen van patiënten in gevaar kunnen brengen. Zorgverleners kunnen weigeren om te zorgen voor risicopatiënten die bijvoorbeeld een negatieve invloed kunnen hebben op hun classificatie.
Het voorgestelde artikel geeft een overzicht van de bestaande maatregelen in de elf genoemde landen, een inventarisatie die het mogelijk maakt om de diversiteit van de gebruikte indicatoren en de individuele situaties te begrijpen en tegelijkertijd te wijzen op de algemene tendens om deze maatregelen te benadrukken. Op basis van een vragenlijst ingevuld door de belangrijkste actoren in elk land, wijzen de auteurs op de centrale plaats voor het meten van de zorgtijden, die openbaar worden gemaakt voor grote ziekenhuizen in 7 landen. Informatie over de ervaringen van patiënten is in de meeste landen ook beschikbaar, maar wordt over het algemeen niet uitgebreid tot de eerstelijnszorg. Ethische kwesties en mogelijke perverse effecten die het gevolg kunnen zijn van de beoordeling van individuele zorgverleners worden genoemd als de belangrijkste belemmeringen voor toepassing van de richtlijn.
Alleen Engeland publiceert alle maatregelen over de veiligheid en algemene kwaliteit van de ziekenhuiszorg voor classificatiedoeleinden. Ook hier zijn waarschijnlijk methodologische en ethische problemen verantwoordelijk voor deze situatie, naast de mogelijke perverse effecten.
Bron: Public reporting on quality, waiting times and patient experience in 11 high-income countries, Bernd Rechel, Martin McKee, Marion Haas, Gregory P. Marchildon, Frederic Bousquet, Miriam Blümel, Alexander Geissler, Ewout van Ginneken, Toni Ashton, Ingrid Sperre Saunes, Anders Anell, Wilm Quentin, Richard Saltman, Steven Culler, Andrew Barnes, Willy Palm et al., Health Policy, Volume 120, Issue 4, April 2016, Pages 377-383 Elsevier. Geraadpleegd oktober 2019 van https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0168851016300264
