De communicatiebehoeften van de patiënt tijdens ziekenhuisopname definiëren om de patiëntervaring en gezondheidsgeletterdheid te verbeteren
De positieve patiëntervaring wordt steeds belangrijker voor ziekenhuizen en hangt nauw samen met de hoge betrokkenheid van medewerkers en de kwaliteit van zorg. Tegelijkertijd wil de zorgmarkt evolueren naar een op waarden gebaseerde voordeelbenadering, inclusief patiëntgerichte zorgmodellen.
De perceptie die patiënten hebben over de kwaliteit van de gezondheidszorg die ze krijgen, hangt in grote mate af van de kwaliteit van hun interacties met hun arts en het team van gezondheidswerkers. Daarnaast is aangetoond dat wanneer artsen beter communiceren, de coördinatie van de zorg en de opvolging van de behandeling ook verbetert. Effectieve arts-patiëntcommunicatie bevordert het volgen van de behandeling en een actiever zelfmanagement van langdurige chronische ziekten. Tegelijkertijd kan het verbeteren van de werkomgeving voor verpleegkundigen, inclusief het personeelsniveau, de patiëntervaring en de kwaliteit van de zorg verbeteren. We weten dat verpleegkundigen veel tijd met patiënten doorbrengen en dat hun communicatieve en socialisatievaardigheden belangrijk zijn. De communicatieve vaardigheden van artsen en verpleegkundigen blijken sleutelelementen te zijn die de patiëntervaring beïnvloeden en bovendien zijn deze vaardigheden ook nauw verbonden met de kwaliteit en efficiëntie van het ziekenhuis.
Een recente studie toonde aan dat de betrokkenheid van patiënten een positieve invloed had op de gezondheidsresultaten, therapietrouw en ziekenhuisopnames, wat uiteindelijk betekende dat er minder diensten werden gebruikt en dus ook de kosten en uitgaven voor gezondheidszorg werden verlaagd. De huidige toedieningssystemen beperken de betrokkenheid van de patiënt door mensen niet routinematig te voorzien van details over hun eigen klinische resultaten en aandoeningen en andere belangrijke klinische gegevens.
Het is daarom belangrijk om de communicatiebehoeften van patiënten tijdens ziekenhuisopname te definiëren om hun gezondheidservaring en kennis te verbeteren. De studie heeft tot doel de onderwerpen te identificeren die van het grootste belang zijn voor patiënten met chronische ziekten en te bepalen wie, wanneer en hoe deze onderwerpen moeten worden gecommuniceerd.
Om dit te doen, werd een kwalitatieve analyse gemaakt van de ervaringen beschreven door patiënten tijdens recente ziekenhuisopname of na ontslag uit het ziekenhuis. De thema’s die in de interviews en focusgroepen het vaakst werden genoemd, zijn: de inhoud van informatie, gezondheidsvoorlichting rondom patiëntcondities en de ziekenhuisopname. Bij het interview konden patiënten geen details geven over hun onderzoeken en resultaten, omdat ze niet begrepen wat de onderzoeken inhouden, welke resultaten ze zullen opleveren of enig ander gevolg van de resultaten. Ze wisten allemaal, of kregen te horen, dat alle klinische informatie werd onthuld door artsen en via mondelinge communicatie. Patiënten hebben de waarde ingezien om alles op te schrijven in een exit-rapport, waar ze bij twijfel herhaaldelijk naar kunnen verwijzen, terwijl ze alleen zijn. Dit is in feite een belangrijk element omdat het het nut aantoont van het verstrekken van diagrammen en schriftelijke informatie over elk onderwerp, in dit geval de outputrapporten. Schriftelijke informatie wordt niet verstrekt tijdens het verblijf op de spoed, en dit gebrek aan informatie veroorzaakt stress bij patiënten, noch wordt het verstrekt tijdens het ziekenhuisopnameproces.
Patiënten zijn zich ervan bewust dat artsen verantwoordelijk zijn voor het vrijgeven van belangrijke informatie en nieuws. Patiënten hebben echter gemakkelijker toegang tot verpleegkundigen en kunnen
gemakkelijker met hen in gesprek gaan. In die zin lijken verpleegkundigen de meest toegankelijke professionals bij twijfel en moeten ze worden aangemoedigd om te reageren en specifiek te worden opgeleid om hun communicatieve vaardigheden met patiënten met een slechte gezondheidskennis te verbeteren. Qua manier lijkt verbale communicatie het meest praktisch voor professionals, maar het is niet geschikt als op zichzelf staande communicatie-actie om begrip van de patiënt te verzekeren. Dit leidt tot de conclusie dat het gepast is om schriftelijke informatie te verstrekken terwijl ze zich op de spoed en op de ziekenhuisafdeling bevinden, waardoor ze niet alleen de mogelijkheid krijgen om meer te weten te komen over de huidige situatie, maar ook om een vollediger begrip te hebben van de chronische ziekte(n) waaraan ze lijden. Patiënten zouden dit soort informatie moeten krijgen wanneer ze worden opgenomen, wanneer ze testresultaten krijgen, wanneer ze worden ontslagen, enz. of in geval van twijfel over de aan hen verstrekte informatie. Als de verstrekte informatie in de eerste plaats op de juiste manier wordt gegeven, niet alleen mondeling maar ook schriftelijk en in gewone taal, zouden de mogelijke twijfels minder talrijk kunnen zijn en gemakkelijk kunnen worden beantwoord door patiënten naar de primaire bron te verwijzen.
De resultaten van het onderzoek tonen aan dat patiënten tijdens het hospitalisatieproces in staat zijn hun twijfels te identificeren en actief om meer informatie te vragen. Deze momenten bieden professionals in de gezondheidszorg de mogelijkheid om persoonlijke aandacht en informatie te bieden om patiënten te helpen hun conditie en comorbiditeiten beter te begrijpen, uiteindelijk de ervaring van de patiënt te verbeteren, een betere aanhankelijkheid aan de behandeling te bevorderen en bij te dragen aan gezond ouder worden. Het is belangrijk om communicatie- en onderwijsinitiatieven te standaardiseren als onderdeel van klinische richtlijnen onder in het ziekenhuis opgenomen patiënten met chronische ziekten.
Bron: Guillem Marca-Frances, Joan Frigola-Reig, Jesica A. Menéndez-Signorini, Marc Compte-Pujol, Eulàlia Massana-Morera. Defining patient communication needs during hospitalization to improve patient experience and health literacy. BMC Health Services Research. 20, 131 (2020). 10.1186/s12913-020-4991-3.
De mening van de redactieraad van SPX Virtual Contents:
« Hoewel de representativiteit in het licht van de omvang van het panel in twijfel kan worden getrokken, benadrukken de bevindingen en rapporten die in dit artikel worden gepresenteerd vragen die elk ziekenhuis zich moet stellen over de communicatie met zijn patiënten. »
